ه نام آنکه باز گشت همه ما به سوی اوست  » 

قیامت همان روزی است که در قرآن کریم در مورد آن این چنین  آمده است

روزی که آسمانها و کرات و سایر مخلوقات به هم می خورند ،دریا ها آتش می گیرند

و کوه ها متلاشی می شوند.

قیامت همان روزی است که  مومنان از خوشحالی در پوست خود نمی گنجند

و کفار از ترس در میان بارش آتش میخکوب می شوند.

آن روزسخت کی خواهد رسید؟

درست زمانی که کوه پر قدرتی چونامام (ع)دیگر در این دنیای فانی نباشند قیامت با همه

 عذاب هایش خواهد رسید.  

همانطور که اگر کوه ها که میخ های نگهدارنده زمین هستند وجود نداشتند

« زمین در حرکت انتقالی اش که در هرثانیه چهار فرسخ را طی می کند»

 از هم می پاشید، دنیا هم اگر امام(ع) لحظه ای در آن نباشد از هم می پاشد.

و روزی که قلب انسان از ترس در گلویش گیر می کند از را ه می رسد  وهمه آنهایی که به

قیامت یقین داشتند و  آنهایی که این روز بزرگ را تکذیب می کردند

به نتیجه اعمالشان  دست پیدا می کنند.

    اگر شماازآن دسته آدم های باشید که هیچ اعتقادی به قیامت ندارندوفقط در اثر گفته های دیگران

 احتمال  می دهند که شاید روزی وجود داشته باشد که در آن تمام اعمال اش از کوچک و بزرگ به همه

 نشان داده خواهد شدوآبرویی که پشت پرده ها حفظ کرده بود ریخته خواهد شد.

به ندای عقلتان که می گوید:احتیاط کن،مراقب اعمالت باش و حق دیگران را

 زیر پا نگذار،گوش می دهید.

تصور کنید که کودکی به شما بگوید عقربی در پشت کت شما است و دارد از آن بالا

می رود،چه می کنید؟ 

حرفش را نشنیده می گیرید و به کار خود می رسید؟ نه هرگز این کار را نمی کنید.

 شما بیدرنگ کت خود را در می آوریدو عقرب را جستجو می کنید.حال اینکه به حرف آن کودک یقین

 پیدا نکرده بودید و فقط احتمال دادیدکه شاید راست بگوید.

عقل تو چون احتمال خطر بزرگی را حس کرد به تو دستور داد که احتیاط کنی و به دنبال عقرب بگردی،حال

 اینکه عقربی هم وجود نداشته  باشد.

حال چطور می توانی به سخن صد و بیست و چهار هزار پیامبر که همه رسیدن روز رستاخیز را خبر

 می دادند نادیده بگیری وخود را برای آن روز آماده نکنی؟

 گر تو را طفلی بگوید کی فلان      ***      عقربی در جامه ات دیدم بدان  

    بی تحاشی جامه را بیرون کنی     ***       پیروی بر قول هر مجنون کنی       

  آن یکی گوید دراین ره هشت روز   ***        آب نبود هست ریگ پای سوز  

           و آن دگر گوید دروغ است این بدان      ***       که به هر شب چشمه ای بینی روان   

         حزم آن باشد که برگیری تو آب      ***       تا رهی از کین و باشی در ثواب       

         گر بود در راه آب آن را بریز     ***       ور نباشد وای بر مرد ستیز      

« در قیامت هر کس به شکلی که اعمالش برایش درست کرده است ظاهر خواهد شد.»

سخن چینان و دو به هم زنان، به شکل میمون در می آیند.

« هر که عیب دیگرا ن نزد تو آورد و شمرد   ***    بیگمان عیب تو را نزد کسی خواهد برد»

آنهایی که مال حرام خورده اند« ربا خواری کرده اند و دست به کم فروشی زده اند » به خوک

 تبدیل می شوند.

وآنهایی که دست و پا بریده وارد محشر می شوند کسانی هستند که به همسایه خود آزار رسانده اند.

در آن روز متکبرا ن چون مورچه ها زیر پاها له می شوند.

===================================